Η Λεγεωνέλλωση είναι λοίμωξη που προκαλείται από τα βακτήρια του γένους Λεγεωνέλλα (Legionella spp.).  Από  τα 58 γνωστά είδη Λεγεωνέλλας μόνο τα 24 σχετίζονται με  ανθρώπινη ασθένεια.
Η μετάδοση γίνεται από μολυσμένες περιβαλλοντικές πηγές μέσω εισπνοής αερολυμάτων ή αναρρόφησης υγρού. Εισπνοή γίνεται όταν κύτταρα Λεγιονέλλας ή σωματίδια που τα περιέχουν εισέρχονται στο αναπνευστική οδό, με μεγέθη αερολύματος <10 μm. Η αναρρόφηση εμφανίζεται  πιο συχνά σε ξαπλωμένους ασθενείς ή εκείνους με αποφράξεις του λαιμού.
Ο άνθρωπος  αποτελεί  ένα τυχαίο ξενιστή για τη Λεγεωνέλλα και η Λεγιονέλλωση δεν θεωρείται μεταδοτικό νόσημα  από άτομο σε άτομο, παρά το γεγονός ότι έχει υπάρξει και τέτοια περίπτωση.
 

Η Λεγεωνέλλα  μπορεί  να βρεθεί  σε διάφορα περιβάλλοντα, ενώ  εμφανίζεται φυσικά  στα γλυκά νερά και στο έδαφος. Παρόλο που ποικιλία πηγών μόλυνσης έχει συνδεθεί με τη Λεγιονέλλωση, τα συστήματα του θερμαινόμενου νερού (ιδανική θερμοκρασία ανάπτυξης 28 - 40^ο C)  θεωρούνται ως η κύρια πηγή για την εμφάνιση και τη μετάδοση της Λεγεωνέλλας.
Η Λεγεωνέλλωση ακολουθεί ένα ξεχωριστό εποχιακό μοτίβο εμφάνισης, με μέγιστη συχνότητα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Ο ζεστός καιρός, έχει αποδειχθεί, ότι σχετίζεται με την αυξημένη παρουσία της  σε φυσικά συστήματα νερού.
Παρόλα αυτά, έρευνες έχουν δείξει  ότι οι συνθήκες που επιπλέον επηρεάζουν τη  μετάδοσης της Λεγεωνέλλωσης είναι  η βροχή, η υψηλή υγρασία και η χαμηλή πίεση.

Με βάση τα επιδημιολογικά δεδομένα, είναι πιο πιθανό κάποιος να προσβληθεί
από Λεγεωνέλλωση σε δημόσιους χώρους, όπως νοσοκομεία, οίκους ευγηρίας, ξενοδοχεία, δομές μαζικής εστίασης,  διαμονής και άθλησης, παρά σε ιδιωτικούς χώρους.
Καθώς οι περισσότερες μεταδόσεις της Λεγεωνέλλας σχετίζονται με το αεροζόλ των βακτηρίων από το νερό στον αέρα, η μετάδοση είναι πιθανώς μεγαλύτερη σε χώρους  που περιέχουν  κατασκευές ή εξοπλισμούς που διευκολύνουν την παραγωγής αερολύματος  όπως  είναι τα ντούς, οι πισίνες, τα spa και τα  υδρομασάζ, οι πύργοι ψύξης κεντρικών κλιματισμών, οι ιατρικοί νεφελοποιητές και τα ατμοσίδερα.
Κρούσματα Λεγεωνέλλωσης έχουν επίσης συσχετιστεί με διακοσμητικά σιντριβάνια και ενυδρεία.
Αν και τα περισσότερα αναφερόμενα κρούσματα Λεγεωνέλλωσης εμφανίζονται σε μεγάλα κτίρια, τόσο η παρουσία όσο και η μετάδοσή της μπορεί να λάβει χώρα και σε οικιακές δομές (σπίτια).
Τα μεγάλα κτίρια  εμφανίζονται πιό συχνά ως πιθανοί χώροι Λεγεωνέλλωσης διότι

Η Λεγεωνέλλωση, σποραδική ή σχετιζόμενη με πολλά κρούσματα, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, συνδέεται με υδραυλικές εγκαταστάσεις, συστήματα ψύξης ή παραγωγής αερολύματος και ιατρικό εξοπλισμό.
 

Το κλειδί για την πρόληψη της νόσου των Λεγεωναρίων είναι η μείωση του κινδύνου ανάπτυξης και εξάπλωσης της Λεγεωνέλλας. Οι ιδιοκτήτες και οι διαχειριστές κτιρίων μπορούν να το κάνουν συντηρώντας τα συστήματα ύδρευσης των κτιρίων και εφαρμόζοντας ελέγχους για τη Λεγεωνέλλα.
  
Υπάρχουν πολλές πρακτικές που έχουν τη δυνατότητα να μειώνουν τη ανάπτυξη και τη μετάδοση της Λεγεωνέλλωσης σε δομημένους χώρους.
Πρέπει όμως να έχουμε υπόψη μας, ότι αφού η Λεγεωνέλλα  μεταφέρεται από το νερό στον αέρα, οι πρακτικές θα πρέπει να εστιάζουν στις  κύριες πηγές Λεγεωνέλλωσης, έτσι ώστε να κάνουν λιγότερο εύκολη την ανάπτυξη και την εκπομπή αυτής στον αέρα.